Antwerps advocaat en CD&V-gemeenteraadslid Ergün Top reageert bijzonder scherp. 'De drugsdealers of recidivisten die geen respect betonen voor de maatschappij, dragen keppeltje noch hoofddoek.' 
 
'Naar de letter van de wet heeft de rechter die wou dat een Joodse man voor de rechtbank zijn keppeltje afzette, wellicht gelijk. Maar naar de geest van de wet slaat hij de bal volkomen mis. Komaan zeg, er verschijnen al jarenlang Joodse mannen met keppeltje, katholieken met kruisje of moslima's met hoofddoek voor de rechter. Waarom zou dat nu plots niet meer kunnen?
 
Merk trouwens op hoe selectief verontwaardigd vele opiniemakers zijn. Toen dezelfde rechter een tijdje geleden een moslim met hoofddoekdeksel voor de rechtbank weerde, was daar geen commotie om. Maar nu het om een Joods keppeltje gaat, barst het debat los. Al ben ik best blij met dit debat. Want ik ben formeel: als het 'hoofddoekenverbod' van het nieuwe Antwerpse stadsbestuur niet zeer eng wordt geïnterpreteerd en als het verder uitdeint, moet het herbekeken worden.
 
'Ja maar, in Turkije kan het toch ook niet,' krijg ik als Antwerpenaar van Turkse origine plots te horen. 'Daar mogen moslima's werkzaam bij de overheid hun hoofddoek ook niet dragen.' Alsof wat in Turkije gebeurt, hier overgenomen moet worden. Vragen we doorgaans niet aan Turkije om zich aan een aantal Europese normen aan te passen? 
 
Dit incident is onmiskenbaar het gevolg van het 'hoofddoekenverbod' van burgemeester Patrick Janssens. Ik hoop dat de vele Antwerpenaars van allochtone origine nu eindelijk beseffen hoezeer ze door Janssens bedrogen worden. Voor de verkiezingen zette hij ze massaal op zijn kandidatenlijsten en bezocht hij elke moskee of allochtone vereniging. Telkens met hetzelfde mantra: 'Je kiest voor mij of je krijgt uitsluiting à la Filip Dewinter.'

En wat was zijn eerste beleidsdaad na de verkiezingen? Een 'hoofddoekenverbod'. Collega-CD&V-gemeenteraadslid Nahima Lanjri en ikzelf hebben ons daar sterk tegen verzet, maar we hebben naar een compromis gezocht en ons uiteindelijk loyaal bij de meerderheid neergelegd. 'Neutraliteit voor de mensen die een loketfunctie bekleden: oké,' hebben we gezegd. 'Maar geen stap verder.'
 
Weet je, neutraliteit is een misleidende term. Want het gaat om een gewoon verbod, hé. Geen hoofddoek. De loketbeambten spreken allemaal perfect Nederlands en hebben de nodige kwalificaties om zo'n loketfunctie te vervullen. Vaak werken ze al jaren in de stadsadministratie. Dat zijn geen meisjes die thuis met harde hand gedwongen worden om een hoofddoek op te zetten. En net aan die geëmancipeerde meisjes zeggen we: 'mag niet'. 

Natuurlijk is de Moslimgemeenschap van Antwerpen daardoor zwaar ontgoocheld. Ik daag de burgemeester uit om nog eens een moskee te bezoeken. Maar het is niet omdat deze beslissing ooit werd gestemd, dat ze onomkeerbaar is. De vertegenwoordigers van allochtone origine in de gemeenteraad hebben destijds geen blok gevormd en dat is absoluut niet wenselijk. Als ik echter vaststel dat dit verbod misbruikt wordt en dat het verder uitdeint dan de loketfuncties, zal ik als Antwerpse moslim niet nalaten mijn stem te verheffen en op te roepen het verbod weer in te trekken.
 
Dat een politieman of een rechter zich strikt neutraal opstelt, is absoluut normaal. Maar moet een bediende in de rechtbank straks zijn identiteit helemaal camoufleren? Of een tolk, die vertrouwen moet wekken bij de mensen voor wie hij of zij vertaalt? Waar houdt dit op? Die Joodse man met keppeltje is een rechtsonderhorige die gewoon gebruik maakt van een dienst. Mag hij zichzelf dan niet meer zijn? En vragen we straks aan een priester die voor de rechtbank wordt gedaagd ook om het kruisspeldje van zijn revers af te doen? Welk rechtartikel gaat de rechter hiervoor aanwenden? Het gerechtelijk wetboek spreekt immers enkel over ontbloot hoofd.
 
Weet je, ik heb niet de gewoonte mij sterk op mijn moslimovertuiging te beroepen. Maar zodra neutraliteit gelijk komt te staan met een verbod op identiteit of zelfs met een opgelegde niet-religiositeit, kom ik in opstand. Er is in Vlaanderen een tijd geweest dat al wie niet religieus dacht, als abnormaal werd beschouwd. We zijn allemaal blij dat die tijd voorbij is. En nu vervallen we in het andere uiterste. Al wie enige religiositeit afficheert, wordt verdacht gemaakt. Als religieuze gevoelens koesteren abnormaal is, ben ik inderdaad abnormaal. En ben ik er trots op. Ik zal me blijven verzetten tegen een samenleving die dit soort 'abnormaliteit' verbiedt.'

Kaynak:E.T/B Ajans