MERHABA
 
Değerli okuyucularım
 
Dün İran'da İslam devletinin 31.inci yıldönümü kutlandı.
 
Nasıl gelindi bu günlere?

Anımsayacaksınız, önce halka kaşıkla verildi, sonra halktan kepçe ile alındı.

Asker  çökertildi, yerine özel güvenlik polisi getirldii.
 
Baskılar başladı, telefonlar dinlendi, medya bastırıldı, sindirildi.

Kadın polisler başı açık kadın avına çıktı.

Ramazan ayında kim sahura kalkıyor, kim kalkmıyor kontrol edildi, uymayanlar hapse atıldı.

Bazıları meydanlarda asıldı ve halen asılmakta.

İran'da yıllarca korku terörü estirilerek iktidara karşı gelenler eleştirilenlerin anası ağlatıldı.

Bugünde İran halkının anası ağlatılmakta. Dün acı çekildi, bu günlere acıyla gelindi, halen acı çekiliyor.

Yazarlar, aydınlar hapse atılıyor. Maddi yönden imkanı olan aydınlar dün ülkeden kaçtılar, bugünde kaçıyorlar.

Gencecik insanlar meydanlarda kurşun yağmuruna tutulmakta.

İran'da gençlerin, öğrencilerin tepkilerini görüşlerini dile getirmeleri yasak.

Dini, milli, veya özel kutlamalarda dahi medyanın bilgi ve görüntü alması yasaklandı, internet bağlantısı kesiliyor.

Bu baskı, dayatma değil de ne?
 
İran rejimi artık tek partili devlet değil, tek kişilik bir yönetim oldu.

İran'da demokrasi'den konuşulamaz adillikten hiç değil.


İran rejimini tasvip etmek mümkün değil. Orada yaşananları İranlı arkadaşlarım'dan, dostlarım'dan ve medya'dan çok duydum ve okudum.
 
Allah hiç kimseye orada yaşananları yaşatmasın.

Biz hangi dinden, ırktan görüşten olursak olalım özgür ve demokrasinin iyi işlediği bir ülkede yaşamak istiyoruz.
 
 
Devlet yapısına asla din karıştırılmamalı, hukuk devleti çok iyi korunmalı.
 
Unutmayalım demokrasi sahip çıkılmazsa daima bir pamuk ipliğinde asılı kalır ve en ufak bir zorlamada yıkılabilir.

Demokratik bir rejim de siyasi partiler, kurumlar, kişiler, stö'ler hiçbir kimse veya kurum dini inançlar gibi insanlar için özel ve kutsal olguları kendi çıkarları doğrultusunda kullanılmamalı.

Umarım İran'daki durum böyle gitmez, insanlar üzerindeki baskı zinciri bir gün son bulur..

Dünya'da hiçbir zaman meydan okumaların ilelebet sürmediği görülmüştür. Koskoca komünizm bile yıkıldı.

İnançlar bitmedikçe ümitlerde bitmez.

Herkesin inancına, ırkına, devletine sonsuz saygılar.

Ama baskılara, dayatmalara, hor görmelere, dışlamalara asla  
 
Huzur, saygı, sevgi dolu adil, refah içinde bir dünya ve yönetim dileklerimle.