Her yaprak dökümünde bir ışık söner, bir yıldız kayıp gider, bir nefes durur.

Her birimizin hayatından bir can kaçıp gider. Avucumuzdan akıp gider, kum taneleri  gibi.

Hayatımızdan bir değer daha kayıp gider, dökülür bir yaprak misali.

Tüm zorluklarla çıktığımız hayat merdiveninden, bir anda yuvarlanıveririz tepe taklak.

Oysa kısacık ömrümüzde ne mücadeleler vermişizdir,  anamız, babamız, kardeşimiz, bacımız, teyzemiz, emmimiz, kocamız, çoluğumuz, çocuğumuz, dostumuz, vatanımız, canımız, onurumuz uğruna.

 Arı gibi çalışmışızdır, bir kat esvap için, tarla, çapa için, dükkan, yazlık, kışlık için, yat, kat için. Askerlik, evlilik, altın, gümüş için, en güzel araba için, hava atmak uğruna.

Yapraklar dökülüyor, canımızdan can gidiyor, sevdiklerimize zaman ayırmak için ajandamızda yer bulamadık.

Bundan sonrada gerek yok, yaprak döküldü, kavgalar, sürtüşmeler, koşuşturmalar bitti.

Zaman kalmadı sevdiklerimizle veda dahi etmeye, ajandamızda yer yoktu, hasta ziyaretine,dost kabülüne.  Kendimize dahi zaman ayıramadık ki.

Kara toprağa giderken, yanımızda götürebileceğimiz elle tutulan hiç bir şey yoktu.

Sadece kurumuş bir yaprak, gibi dökülüverdik, dünya mali, dünyada kaldı. yatlar, katlar uğruna feda ettiğimiz hayati bir kefene değişip, kara toprak olduk. Ne ünvan kaldı nede şöhret. Bizimle birlikte gidecek olan değerler ise elle tutulmaz, gözle görülmez.

Sadece hissedilir, arkamızda bıraktıklarımızın gözlerinde canlanır, ardımızda bıraktığımız izler. Ya çok olumludur, yada olumsuz.

Hakkimizi helal ederiz, ister istemez, bazıları için yürekten, bazıları için isteksiz.

Bir kuruş kul hakki yemeden, kalp kırmadan bu dünyaya gelişimizin hakkini vererek güzel bir şekilde yasayarak dökülmek ne güzel olurdu.

Bir süreliğine dostlarından, sevdiklerinden ayrı düşmek çok acı.

Ama ilel-ebet ayrı kalmak çok daha zor. Aniden, zamansız sonsuzluğa dek kayboluşları kabullenmek çok acı.

6 yaşında babasını kaybeden bir çocuk, her yaprak dökümünde ve her Babalar gününde ağlar bir ömür boyu.

Bu arada hayatini kaybeden dostlarıma rahmetler diliyorum, ailelerine sabırlar diliyorum.

Hastalarımıza acil şifalar diliyorum. Allah kimseye sevdiklerimizin acısını göstermesin.

Ama maalesef hepimiz kurumuş, veya yemyeşil bir yaprak misali döküleceğiz.

Nebahat ACAR/Brüksel