Uz. Dr. Ümit İpeksoy

Bugün ülkemizde çarklar hâlâ dönüyorsa, devlet ayakta dimdik duruyorsa, çocuklar anasız, babasız kalmıyorsa, bunda hiç şüphe yok ki sağlık çalışanlarının büyük bir payı var.

Savaş filmlerini seyrederken, hücum borusunun sesiyle, siperlerden fırlayıp mermilere en önde koşanlara hep hayret ederdim.

İnsan üstü bir irade, bir davaya adanmışlık olmalı diye geçirirdim içimden.

Tarih kitaplarında, iman dolu göğsüyle, kahramanca savaşan atalarımızın, hikâyelerini okur, böyle bir şehadet, herkese nasip olmaz diye düşünürdüm.

Ta ki, bu Covid 19 pandemisi, ülkemizi de Edirne’sinden, Ardahan’a kuşatıncaya kadar.

Bu devletin ekmeğini yedik, suyunu içtik. Her köşesinde hizmet ettik. Ama bir an geldi ki bu, artık hizmet değil, vatan borcu oldu.

Bir an olsun düşünmedik.

Bir an olsun tereddüt etmedik.

Bir an olsun “yeter artık” demedik.

Bir an olsun “bana ne” demedik.

Bir an olsun “ya bende yakalanırsam, çoluk çocuğuma bulaştırırsam” diye hayıflanmadık.

Bir an olsun durmayı, geri çekilmeyi, mevziyi düşmana terk etmeyi düşünmedik.

Bir an olsun sormadık “ya bize bişey olursa geri de kalanlar ne olacak” diye.

Bir an olsun gözlerimizi kaçırmadık düşmanın gözlerinden.

Bir an olsun fırsat vermedik bizi ezip geçmesine.

Bir an olsun elini bırakmadık hastamızın, silah arkadaşımızın.

Bir an olsun fırsat vermedik moralimizi bozmasına.

Bir an olsun aklımızdan çıkarmadık, bu vatanın sınırlarını, bizim beklediğimizi.

Bir an olsun unutmadık bu Aziz milletin dualarının bizimle olduğunu.

Bir an olsun yalnız hissetmedik kendimizi.

Bir an olsun milletimiz yalnız hissetmesin istedik.

Bir an olsun korkmasın.

Bir an olsun nefes almadan, soluksuz çalıştık yeri geldi.

Bir an olsun acıkmadık, susamadık bu vatan borcunu öderken.

Bir an olsun aklımızdan çıkarmadık bayrağın bizim ellerimizde olduğunu.

Bir an olsun düşürmedik o bayrağı yere.

Bir an olsun duraksamadık, şehit olan arkadaşımızdan bayrağı alırken.

Bir an olsun sormadık “kim taşıyacak bu ağır yükü” diye.

Bir an olsun gözyaşımızı akıtmadık, düşman sevinmesin, milletim yeise düşmesin diye.

Bir an olsun durmadık, akşam çocuklarına kavuşamayan bir anne, bir baba olmasın diye.

Bir an olsun düşünmedik, sonumuz ne olur diye.

Bir an olsun sevdamızın ne olduğunu aklımızdan çıkarmadık.

Bir an olsun Yeminimizi unutmadık.

Bir an olsun bize verilen emekleri boşa çıkarmadık...

Bir an, işte öyle bir an olsun ki tüm bu an’lar  anlam kazansın.

Bir an öyle bir an olsun ki, artık hiç kimsenin aklına, bu kutsal mesleği, alnının akıyla yapan, kahraman sağlık çalışanlarına el kaldırmak, kötü söz söylemek gelmesin. 

Bir an olsun ki, barışta bile, bir an durmadan savaşan, bu sağlık neferlerinin, hiç değilse savaşta verdikleri şehitleri unutulmasın.

Bir an olsun, işte öyle bir an olsun ki vatan borcu, namus borcu diyerek en önde, kendini bu zalim düşmana siper eden, sağlık çalışanı kardeşlerimiz, şehit sayılsın.

Bir an işte öyle bir an olsun ki, bu bayrağı düşürmemek için toprağa düşenlerin isimleri şanlı tarihimize altın harflerle yazılsın…

Bu salgında, her türlü övgünün üzerinde gayret gösteren, cansiperane çalışmalarıyla bu millete kalkan olan, tüm meslektaşlarımı ve sağlık çalışanlarını, sayın Bakanımız Fahrettin Koca’yı, Sakarya da, bu salgınla mücadeleyi aralıksız sürdüren İl Sağlık Müdürü sayın Doç.Dr. Aziz Öğütlü ve çalışma arkadaşlarını, neredeyse 24 saat aralıksız çalışan filyasyon ekiplerini yürekten kutluyorum.

Bu savaşta hayatını kaybeden aziz şehitlerimize Allah-ü Teala’dan rahmet, hasta olanlara acil şifalar diliyorum.

Sizler sayesinde rahat uyuyoruz.

İyi ki varsınız.

Bir AN değil HER ZAMAN!