Efendim, Amerika’da siyah beyaz ayırımının olduğu yıllarda,

Toplu taşımada, beyazlar önde, siyahlar arka tarafta otururlarmış.

İşte o zamanlarda, bizim Temel, oralara göçer ve bir otobüs firmasında şoför olur..

Gene bir gün yolcu taşırken; otobüste kargaşa çıkar,

Bağırış, çağırış, itme, kakma, kavga…

Temel, sağa çeker durdurur otobüsü,

Ula ne oluyor burada, ne bu kargaşa falan…

Beyazlar der, bunların önde ne işi var,

Siyahlar der, artık serbest..!

Temel, kitaba bakar, doğru, ‘’artık herkes eşit’’ der.  !

Fakat ortalık bir türlü yatışmaz, bakar düzelecek gibi de değil,

Alır eline belindeki kemeri,

Bana bakın la der, artık, siyah beyaz yok, hepiniz yeşilsiniz !

Ortam biraz sakinleşir, yola koyulurlar ama biraz sonra ortam yine karışır…

Temel  ayağa kalkar der ki;

Ula, açık yeşiller öne, koyu yeşiller arkaya…

Eeee, seçimleri bitirdik, takke düştü kel göründü,

Birbirimizi yedik, hakaret ettik, öteledik, iteledik,

Ayırdık, kayırdık, dışladık, bizdensin, sizdensin, dedik, sövdük, saydık yetmedi dövdük,

Şimdi, söz şoförde,

Hepimiz yeşil mi siniz diyecek, lacivert mi diyecek, turkuaz mı diyecek..?

Ne diyecek se desin…

Seçim derdi bitti, geçim derdi başladı,

Kucaklaşalım, kaynaşalım, iri olalım, diri olalım, bir olalım artık !

Yeter ki; var olalım,

Her daim var olabilmek için kendimize dönelim…

Olmaz mı?

İyi ki varsınız,

Kalın Sağlıcakla

Zeki YALÇIN/Belçika