Türkiye`de, en yetkili ağızdan,

Birbirimize karşı, sevgi saygı, selamlaşma isteniyor!

Sosyal barışın sağlanmasında,

Kavga gurultunun önüne geçilmesinde,

Gerginliğin azaltılmasında.

Birçok olumsuzluğa karşı durmak için,

Birbirimize saygılı, sevgili olacakmışız..

Valla benim bildiğim, balık baş`tan kokar!

Önce onlar, birbirlerini sayıp sevsinler,

Güzel örnek olsunlar vatandaşa,

Vatandaş bilir işini!

Gerisi kolay.

İTÜ `den bir hocamız vardı, Prof. Selim Palavan.

Yaşıyorsa Allah ömür versin;

Sayın diye hitap etmezdi kimseye .

Muhteremler diye hitap ederdi.

Türkiye de, sayın kelimesi, maalesef küfür gibi telaffuz ediliyor derdi.

Şimdi de durum pek farklı değil sanki!

Yaz tatilinde, Eskişehir’de ,

Hamamda, havuzdan çıktım, havlumuza sarıldık,

Soyunma dolaplarına geldik, selam verdim oturdum.

Karşımda, uzun oturan biri, hemen toparlandı,

Özür dilerim dedi!

Hiç tanımadığım bir adam...

Ben hiçbir büyüğümün yanımda böyle sere serpe oturmam,

Fark edemedim, özür dilerim dedi tekrar..

Allah Allah dedim içimden,

Bu devirde, böyle insanlar hala yaşıyor mu ?...

Ya kardeşim, sağol da, sen rahatını bozma falan dediysem de nafile..

Tanıştık;

Emirdağ`ın bir köyündenmiş,

Çobanlık yaparmış,

30 lira günlük kazancı varmış,

Köy`ün en zengini oymuş, hiç parası bitmezmiş,

Yaz kış, kahve de köylüye çay ısmarlarmış.

Çok hoş bir adam.

Gönlü zengin..

Onu gıpta ile dinledim, kirlenmemiş hiçbir tarafı..

Eğer, dag tepe koyun kuzu ile dolaşmayıp,

Biraz mürekkep yalayıp da, başımıza çoban olsaydı...,

Böyle saygılı, sevgili kalabilir miydi acaba ?

Ne dersiniz muhteremler?

Yürütür müydü, uçurur muydu, kaçırır mıydı?

Yorum sizin,

Bana müsaade,

İyi ki varsınız,

Kalın sağlıcakla..

Zeki YALCIN/Belçika