‘’Uluslararası ilişkilerde etik kavramı ‘’dersinde bir öğrencinin profesöre sorduğu soru öyle hoşuma gitmişti ki.
Konu savaş öncesi ve savaş sırasında ‘’etik’’ kavramıydı.
“Öğrenci profesöre insan öldürmenin etiği mi olur ? Savaş bana göre zaten etik değildir, siz bunları boşuna anlatıyorsunuz’’ demişti.
Ben ise ayni şeyi siyaset için siyaset için düşündüm.
Birlik ve beraberlik ruhuyla, halka hizmet için çalışalım diyen siyasetçilerin ya da partilerin birden bire bir koltuk için ne kadar egoistçe ve adaletten uzak hareket ettiklerini görünce bunlar hala etik olmaktan nasıl bahsedebilir ki diye düşünmeden edemedim.
Bazı insanların etik anlayışını bir türlü anlayabilmiş değilim!
Etik kavramı kişinin vicdanında saklıdır.
Vicdan olarak insanlara karşı rahat olan, isini düzgün yapan, nereye giderse gitsin, ne is yaparsa yapsın, isinde dürüst davranan kişi zaten etiktir.
Su an Arap ülkelerine yapılanlar etik değil diyoruz ama oradaki insanlar, yönetimler, yöneticiler ne kadar etik ki ?
Lakin yazık ki kurunun yanında yaş da yanıyor işte..
Kurnazlıkla, zekilik arasında çok fark vardır, aptallık ve iyi niyet arasında da..
İnsan zeki ve iyi niyetli olabilir ama kurnaz değilse ve olaylara hep iyi yönleriyle bakıyorsa birileri onu kolayca manipüle edebilir.
Aslında kurnaz ve kötü niyetli olan kişiler her zaman ilk etapta kazanmış gibi görünür ama sonuçta gerçek kazanan hep iyi niyetli olanlardır.
Çünkü her şeyde niyet önemlidir.
Olaylara Hatice netice meselesiyle yaklaşmamak gerekir.
Sonuçta her şey insanların kişisel egoları, zevki ya da istekleri etrafında dönmüyor.
Bir zamanlar dünyaya meydan okuyan kişiler ya da ülkeler nerede ?
Ve bir yüzyıl sonra kim nerede ve nasıl olacak diye insanların aklına hiç mi gelmez ki.. İşte insanlar bunları düşünemeyecek kadar zeki değillerse sorun büyük demektir.. Üstüne üstelik bizde bir atasözü vardır, ‘’Alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste…’’
Birgul KAPAKLIKAYA
22/11/2012