Dünya malını dünyanın kendisine tercih edenlerden söz edince aklıma oldukça etkilendiğim bir hikaye geldi.
 
Size de anlatayım.

Yaşlı adam kaçınılmaz sonun yakın olduğunu anlayınca oğlunu yanına çağırmış ve ona zarfları kapalı iki mektup vermiş.
Sonra da "Bu mektuplardan ilkini ben öldüğüm sırada, ikincisini ise gasilhanede yıkanırken aç" demiş.

Adam ölmüş.
Oğlu vasiyeti yerine getirmek için ilk mektubu açmış.
Mektupta şu yazıyormuş: "Beni çoraplarımla yıkayıp göm."

Adamı gasilhaneye getirmişler.
Oğlu imama vasiyeti söylemiş.
İmam kaşlarını çatmış "Bu mümkün değil. Dinen günah olur. Her ölenin bedeni çıplak olarak yıkanır, kefene konur ve toprağa verilir. Aksini ben yapamam, ayrıca baban da günaha girer ve cennete gidemez" demiş.

Oğlu çaresiz karara boyun eğmiş ve ikinci mektubu açmış.
Orada da şu yazıyormuş.
 "Bak gördün mü, yanımda çoraplarımı bile götüremiyorum."

Anlayana tabii...