'Köpeğe dalaşmaktansa, çalıyı dolaşmak hayırlıdır' der atalarımız.. Bizde genelde hep böyle yapmaya çalışıyoruz., İte, kopuğa bulaşmadan çalıyı dolaşıp, bir pisliğin, necasetin üzerimize sıçramaması için azami dikkati gösteriyoruz.. Fakat bazen öyle şeyle oluyor ki; nereyi dolaşırsak dolaşalım önümüze bulaşıcı parazitler çıkabiliyor.

Belki kullandığımız terimleri çok ağır olarak görenler olabilir. Ancak elin oğlu eşek, sünepe, zibidi gibi aşağılayıcı tanımlamaları kullanarak düşüncelerini ifade etmekte bir behis görmeyebiliyor. 

Durumu hikayeleştirdik, okurlarımıza aktarmak istiyoruz.

Hikayenin kahramanı Çakal Yuki küçükken başını sert bir kayaya çapmış ve bir türlü düzelememiş.  Yakın tanıyanlar Yuki'nin ahraz halini biliyorlar. Bu yazıda Çakal Amcası ile Ahraz Çakal Yuki'nin arasında geçen ilişkilerin boyutunu okurlarımıza aktararak durumun vahametine bir küçük gönderme yapalım istedik.

Takdir okurlarımızın…

Çoook uzaklarda bir ormanda, YUKİ adında bir küçük Ahraz ÇAKAL yaşarmış.

Amcasının himayesinde yaşayan ahraz çakal YUKİ, kırlarda oynar akranlarıyla tepişir ormanı altüst edermiş.

Gün gelmiş, bizim çakal YUKİ  büyümeye başlamış. Etrafında yaşananlara anlam vermeye başlayan çakal, kendi türlerinin besin zincirinin aşşağılarında bulunduğunu fark etmiş.

Ormanda gördüğü aslanların, kaplanların ve bilhassa kurtların yiyeceklerini bizzat kendi avladıkları hayvanlardan temin etmesini hayret ve şaşkınlıkla izlemiş Çakal YUKİ.

Şaşırmış, çünkü kendi türleri bu tür avlanma yapmayıp, avlanmış hayvanların leşlerini yiyorlarmış.

Bu durum, gel zaman git zaman YUKİ'nin canını sıkmaya başlamış.

Kendi kendine "- Bende avlanmak ve kurtlar gibi beslenmek istiyorum. Çakalların bu makus talihini değiştireceğim" demiş.

Haliyle Ahraz  tabii, düşünemiyor işin sonunu...

Neyse,

Bu düşünceler içinde salına salına yuvasına dönen çakal YUKİ, Monşer amcasına danışmaya karar verir.

Çakal YUKİ sabahın alaşafağında kalkar ve  kurtların yaşadıkları yuvanın yakınlarına kadar gelip, avlanan kurtları seyretmeye başlar...

Evet ilk önce gözleri kanlanmaktadır. Arkasından tüyleri kabarır. Hedefe doğru gözlerini kısarak bakan kurdun son kertede kuyruğu beşik gibi sallanmaktadır.

Haftalarca kurtların avlanmasını takip eden Çakal YUKİ, bu işi kıvıracağına kanaat getirince soluğu Amca'sının yanında alır.

"- Amca amca" diye bağıra çağıra koşan YUKİ;  amcasının yanına gelince;

"- Amca artık çakalların üzerine kara bir bulut gibi çöken makus  talihimizi değiştireceğim."

Amca şaşırır "- Çakal yeğenim, ne diyorsun."

"- Amca yetti artık canıma. Neden bizde kurtlar gibi avlanıp kendi yiyeceklerimizi yemiyoruz"

"- Ama çakal yeğenim, biz çakalız onlar aslan, kaplan, kurt. Biz onlar gibi olamayız. Aklını başına topla."

"- Hayır amca, ben bu işin sırrını öğrendim. Yok artık bundan sonra, onun bunun artığını yemek, göreceksin leşçilikten kurtaracağım bütün çakalları,"

"- İyide çakal yeğenim nasıl yapacaksın bunu?"

"- Amca, ilerdeki eşeği görüyormusun?"

"- Evet görüyorum."

"-Şimdi bana bak, gözlerim nasıl?"

"-Kan çanağı gibi."

"- Ya tüylerim?"

"- Kirpi gibi."

"- Ya kuyruğum?"

"- Ooo beşik gibi sallanıyor"

Bu konuşmaların nihayetlendiği anda bir ok gibi eşeğe doğru koşan Çakal YUKİ, eşeğin dikkatini çeker. Kendine doğru gelmekte olan çakalı fark eden eşek üzerine atlamaya hazırlanan çakala öyle bir çifte atarki  Çakal YUKİ neye uğradığına şaşırır.

Eşek lafını diline dolayanlar birde eşeğin çiftesinin bu kadar sert olabileceğini bir bilebilseler.

Ya işte böyle, siz deyin hikaye ben diyeyim kıssa, kimin nasibine düşüyorsa alsın bir hisse...