Muhammet Yıldırım Yazdı
Bundan yaklaşık 30 yıl kadar önceydi, Belçika’nın nadirde olsa sıcak yaz gününde evin içinde oynarken dışardan gelen dondurmacın çan sesiyle kendimi dışarı atmıştım. Sokağa çıkar çıkmaz dondurmacı bizim evinin önünü 50 metre geçmiş Mustafa amcaların evinin önünde durmuştu..
50 metre geriden büyük bir heyecanla dondurmacıyı izliyordum. bir sorun vardı, dondurma alabilmek için param yoktu. Çocuktuk tabi. Dondurmanın bir topu 10 Eski Belçika frank`ı idi. Ama o da yoktu işte tam o sırada Mustafa amca evlerinin önünde benim bu çaresizliğimi görmüş, uzaktan eliyle "gel gel" diyerek beni çağırdı. O gün bir çocuk olarak Dünyalar benim olmuştu. Mustafa amcanın merhametli olduğunu biliyordum. Koşa koşa yanına gittim, Beni dondurmacının yanına getirdi ve yarı gurbetçi Flamancası’yla bir top vanilya dondurması istedi Dondurmayı aldı ve bana uzattı. Çok sevinmiştim, çok mutlu olmuştum. Ne güzeldi o dondurmanın tadı, bugüne kadar o dondurmanın tadını hiçbir dondurmadan alamadım....
Yine birgün Mustafa amcaların bakkal dükkanı vardı, birgün yine o yaşlarda mahalleden bir komşunun birkaç mutfak siparişini almak için Mustafa amcaların bakkalındaydım, siparişleri almıştım ama, çocuk işte, çikolata reyonunun önünde kalakalmıştım... çikolataları izlerken, yanımda yine o merhametli, kır saçlı Mustafa amca belirivermişti. Elini, çokta sevdiğim Bounty çikolatasına uzattı ve bana dönerek. "Al bakalım" dedi. Evet o gün yine Dünya`da çok sevinmiş bir çocuk ve o çocuğu sevindirmiş bir insan vardı...
Dün büyük abim beni aradı ve Mustafa amcanın vefat haberini verdi. Benim üzüntüyle birlikte ilk aklıma gelen 10 franklık bir top vanilya dondurması ve bir adet bounty çikolatası oldu. Allah gani gani rahmet eylesin Mustafa amca, mekanın cennet olsun, sevindirdiğin çocuklar hürmetine Allah senin günahlarını affetsin...
Şimdi bana düşen 30 yıl sonra vefa borcumu ödemek üzere Trabzona Mustafa amcaya son yolculuğunda yanında olmaktır.
Siz siz olun , çocukları bu Dünyada sevindirin.
Çünkü, ÇOCUKLAR ASLA UNUTMAZLAR...!!!
