Bir çok insan zaman zaman çocukluk yıllarında yaşadıklarını bugün yaşadıklarıyla karşılaştırır. Elbette hayatımızda değişen o kadar çok şey var ki; bunları unutmak mümkün değil. Kendi hayatımda evimize giren ilk pilli radyoyu, ilk siyah-beyaz televizyonu ve kasaba panayırlarını hiç unutmam.

Hele çocukluğumda seyrettiğim panayırlarda neler olmazdı ki? Eğlenceler, gösteriler, meddahlar, akrobatik gösteri ve oyunlar. Neler, neler.

Çocukluk yıllarındaki panayırlarda zevkle ve heyecanla seyrettiğim gösterilerden biride, ip cambazı denilen birinin, bir gergin halat üzerinde yaptığı hareketlerdi. Bazen bir denge çubuğu ile halat üzerinden karşıdan karşıya geçer, bazen de bir bisikletle halat üzerinde tehlikeli hareketler yapardı.

İşin en heyecanlı yönü ise gösteriyi yapan ip ustası cambazın hemen alt kısmında duran ve ustanın dengesini bozmak ve gösteriyi daha heyecanlı hale getirmek için uğraşan boncuğun yaptıklarıydı. Ustanın yaptığı her hareketten sonra boncuk avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Ben de yaparım, ben de yaparım, ben de yaparım.....

Seyirci ise "Boncuk, Boncuk" diye tempo tuttuğunda, boncuk halatın üzerine çıkmaya çalışır, fakat her denemesinde başarısız olur ve yere düşerdi. Bir seferinde boncuk öyle aşka geldi, ustaya öyle müdahaleler yaptı ki, usta dengesini yitirdi ve yere düştü. Ustanın bacağı kırılmıştı. Usta cambazın gösterileri bitince, heyecanda bitmiş, panayır sona ermişti.

Evet. Boncuk haddini aşmış ve ustayı düşürmüştü.

Bu hatırayı anlatmamızın sebebi şudur. Hayatta değişen çok şey var. Ama değişmeyenler de. Usta-Boncuk ilişkisi bunlardan biri. Türk Toplumunun Belçika'ya gelişi 40 yılı aştı. Bunun 27 yılını bizzat yaşamış ve gözlemlemiş bulunmaktayım. 40 yılda baraka camilerden, çifte minareli camiler yaptık. Yüksek Okul mezunu çocuklar yetiştirdik. Genç dinamik iş adamlarımız var. Resmi liglerde başarılı spor klüplerimiz boy göstermekte. Bazı başarılı derneklerimiz ve yöneticilerimiz harikalar yaratmaktadır.

Gel gör ki en çok çektiğimiz boncuklardan. Belçika'da yaşadığım süre içerisinde spor alanındaki faaliyetlere daha yoğun katıldım. Bu konuda şöyle bir geriye gittiğinizde, mazide, başarıdan, başarıya koşmuş spor klüblerimizin bugün yok olduğunu görmekteyiz. Brüksel Emirdağ Spor (75 inci yıl Atatürk Kupası Şampiyonu), Brüksel Marmara Spor, Winterslag Ata Spor, Eisden Ümit Spor, Uluslararası Turnuvalarda rakiplerine kök söktüren Heusden Türk Gücü Güreş Klübü ve daha niceleri.

Acaba neden ? diye araştırdığımızda , karşımıza hep usta-boncuk ilişkisi ortaya çıkıyor.

Peki, usta kim, boncuk kim?

Ustalar konusunda takdir elbette siz değerli okuyucularımızındır. Fakat acizane benim favorilerim arasında başta Baş-Usta olarak Sayın Büyükelçimiz Erkan Gezer gelmektedir. Belçika'ya geldiği günden beri öyle bir tempoyla, öyle bir ustalıkla çalıştı ki yakalayabilene aşk olsun. Bir diğer örnek Sayın Eğitim Müşavirimiz İhsan Zeren'dir.. 40 yıllık miras olarak çekmecesinde bulduğu sorunlarla nasıl boğuştuğunu bizler biliyoruz. Brüksel'de bir dernek yöneticisi var, adı Mahir Pala. Ekibi ile birlikte her hafta bir önemli etkinliğe imzasını atıyor. Elbette örnekleri çoğaltabiliriz. Usta siyasetçi, usta işadamı, spor adamı, gazeteci, vs..

Boncuklara gelince daha çok bir anlayışı vurgulamak daha isabetli olur düşüncesindeyim. Bu konuda değerli Gazeteci Sayın Dolunay Uluç'un insan tiplemesi ve davranışı ile ilgili son yazılarını lütfen okuyunuz. Lokaline gazete almayan, onu çöp olarak gören dernek yöneticileri, siyasetçi apoletini takıp en ufak bir eleştiriye tahammülü olmayan, gazetecileri tehdit ve hakaretle sindirerek siyaset yapacağını zanneden zavallılar, klübü başarılı iken var olan, sıkıntıya düştüğünde bırakıp kaçan üye ve idareciler. İsim zikretmiyoruz. Çünkü sizler onları çok iyi tanıyorsunuz.

Aman, boncuklara dikkat.