Tarih 19 Mayıs 1966...
Kafası esen 40 yaşındaki babam bindi gemiye ve Yunanistan, İtalya, Fransa üzerinden Avrupa macerasını başlattı, köyden üç yol arkadaşıyla birlikte...
Babamın tek güvencesi 1963 yılında Belçika`ya gitmiş, babamdan 7 yaş küçük Mustafa amcam.
Babamı kıskandıran, ekonomik başarı kanıtı niteliğinde fotoğraflar gönderiyor.
Babamın tepesi attı, kriterlere uymadığı halde yola koyuldu...
***
Ben o vakitler Bursa Erkek Lisesi`nde yatılı okumaktaydım.
Bir sene tek dersten sınıfta kaldım...
Lise son sınıfa geçtiğim sene, yani 1967`de, babamdan emir geldi.
Buraya gel, liseyi burada tamamla dedi.
Çok yalvardım, dinlemedi.
Evet demekten başka çare yoktu.
***
Önce annem ve rahmetli küçük kardeşim Halil gitti.
Yaklaşık iki-üç ay sonra da, ortanca kardeşim Hüseyin ve ben gittik, 24 Ekim 1967`de, THY
uçağı ile...
Vardığımızda yağışlı ve karanlık bir hava vardı.
Uçaktan inesim yoktu.
Kardeşim inen ilk, ben ise son yolcuydum ve hostes hanım azarladı da öyle indim.
Sanki cennetten cehenneme gelmiş gibi hissettim kendimi.
Veya güneş ve aydınlıktan yağmur ve karanlığa, dilini ve zihniyetini bilmediğim bir ülkeye...
***
Acele bir yatılı okul bulundu Liège bölgesinde ve altı ayda Fransızca dilini hallettim. Athénée Royal de Liège II okulunda…
Sonra tasdiknamemin yeminli tercümesini değerlendiren Belçika Milli Egitim Bakanlığı Endustri Meslek Lisesine 1.ci sınıftan tekrar başlayacağıma hükmetti.
Diplomayı bana rağmen aldım ve Elektro-Mekaniker Teknisyen diploması aldım...
Üniversiteye girebilmek için tek çare Merkez Jürisi huzurunda Olgunluk Sınavı (Examen de Maturité) vermekti.
900 adaydık ve 300 kişi bu sınavı başardık.
Fransızca kompozisyon sınavı elemeliydi...
Louvain Üniversitesi Fransız Filolojisi önlisans diplomasından sonra lisans öğrenimi için İktisadi, Soyal ve Siyasal Bilimler Fakültesi İletişim Fakültesi yazılı basın ve halkla ilişkiler bölümünü seçtim ve 1979’da mezun oldum.
Zaman kaybetmiş, ama tecrübe kazanmıştım…
Demekki insan bazen kazanırken kaybediyor, kaybederken kazanabiliyordu…
***
Okuma ve öğrenme hırsı sarmalamıştı beni.
Okudukça öğreniyor, öğrendikçe cehaletimi kavrıyor ve öğrenecek daha o kadar çok şey olduğunun farkına varıyordum.
Hedefim en azından eğitim alanında yerli halkın ortalama seviyesini yakalamak, dışlanmamak, horlanmamak, ırkçı ve yabancı düşmanı davranışlara muhatap olmamaktı.
Yakaladığıma ve geçtigime inanıyorum.
Allah`ın verdiği sabır ve azim sayesinde…
Çok şükür şimdi oğullarım da beni geçtiler!
Ben sadece Türkçe ve Fransızca dilleri sayesinde onların büyümelerini, yetişmelerini sağladım.
Şimdi onlardan her biri (toplamda iki) dörder dilde savunma yapabilen ceza avukatları.
Ve ayrıca uluslararası yarışmalardan ödüllü.
***
Rahmetli babam 78 yaşında Alzheimer hastaliğına yakalandı ve 80 yaşında yaşama veda etti.
A posteriori (sonradan) iyi ki göç etmişsin babacığım, nurlar içinde yat! diyorum.
Yakup Yurt (İzzet Cavit oğlu, Hatice’den olma)
Umurbey-Gemlik, 23-10-2015