Kim bilirdi tam da sevgi günü bizden ayrılıp sevginin ne kadar önemli olduğunu bizlere hatırlatacağını. İnsan çoğunlukla sevdiklerini hiç kayıp etmeyecekmiş gibi yaşıyor, bugün anlıyorum herşeyin ne kadar boş ve anlamsız olduğunu. Canım Dede'm, Dede'm diyorum ama baba gibiydi yani insanın hep sığınacağı bir liman gibi: Dede ev soğuk, halı yollardı, dede sıkıldım Alanya otobüs bileti yollardı, dedem param bitti para yollardı. Bir bakardık koli, içinde minik Alanya muzu, Dede'm böyleydi gözü gönlü tok sürprizlerle dolu. Ne kötü şimdi senin için geçmiş takısını kullanmak.

Seni gelip göremedim hatta sana söz verdiğim pantolonu bile alamadım, şimdi ben sana tek bir kez bile sürpriz yapamadan beni keşkeler ile bırakıp gittin. Seni en son görmeye geldiğimde bana akıllı ol dedi, öyle bir günde gittin ki dede'm giderken bile bana ders verdin, meğer biz sevdiklerimizi ne kadar ihmal ediyormuşuz. Öğrendim dedeciğim, insan sevdiğini yılda bir tek gün hatırlamazmış, bayram , sevgililer günü, yeni yıl yeterli değilmiş.

İnan dedeciğim, sevgin hep kalbimdeydi, öyle üzülüyordum ki seni soramıyordum bile, ben seni hep o dinç hareketli güleç halinle hatırlamak istedim.

Nikahımda bulunamadın, dünya tatlısı eşimle tanışamadın, evimde bir kez bile kalamadın oldu mu şimdi?

Benim mis kokulu, yakışıklı dede'm, bugün altın bileziğimi sana borçluyum, ödeyemeden gittin ama bir de öyle bir borç bıraktın ki istesemde sana ödeyemezdim, bizlere "DEMİREL" soyadını bağışladın, onurlu şerefli, namuslu adın gibi kaya gibi arkamızda dağ bir isim bıraktın, Tanrım yatığın yerden seni utandırmamayı diliyorum.

Biz senin nesilin olarak hiç pes etmedik, hayatın tüm şartları ile mücadele etmeyi öğrendik tabii çoğunlukla senden güç aldık, bugün sen olmasanda bizlere bıraktığın adından ve ailemizden güç almaya devam edeceğiz.

Seni seven, minik elli torunun Tülin DEMİREL