BOEKBESPREKING

– “Hoer noch slavin – vrouwen en islam” van Vlaams Belang senator Anke Van dermeersch is een absurd en langdradig manifest, geschreven door een vrouw die omwille van haar psychotische waandenkbeelden beter een psychiater dan een uitgever zou zoeken.

Dat ze “enkele jaren heeft gewerkt” aan dit 179 bladzijden tellend “politiek” schoolopstelletje is op zich al bedroevend, want er staat niets in dat al niet eerder door de mannelijke vleugel van haar partij in het lang en het breed werd uitgesmeerd. Al van bij de eerste zinnen valt duidelijk op dat Anke Van dermeersch geen groot licht is in het Vlaamse politieke en intellectuele landschap.

Ze vertrekt in haar schrijfsel vanuit de hilarische VB-fobie dat de islamisering heel Europa en de rest van de wereld aan het overspoelen is. Anke schrijft vanuit een vooringenomen en provocerende hakbijlzienswijze over een godsdienst en cultuur waarvan ze blijkbaar alléén de vrouwonvriendelijke excessen kent. Ze geeft in haar schrijfsel zelf toe dat ze vooringenomen is tegenover moslims, “omdat ze nu eenmaal Anke van het Vlaams Belang blijft”. Dat zegt uiteraard al genoeg over een totaal gebrek aan objectiviteit, en deze voormalige Miss België bewijst met haar gewrocht enkel en alleen dat ze zélf een hoer en slavin is van een mensonvriendelijke ideologie die sterk aanleunt bij deze van de nazi’s uit de vorige eeuw (alleen zijn de joden vervangen door moslims).

De geschiedenis heeft echter al duidelijk genoeg aangetoond tot welke afgrijselijke gevolgen een dergelijke ziekelijke ingesteldheid kan leiden, en we mogen ons gelukkig prijzen dat het tegenwoordig maar een héél kleine minderheid meer is die dergelijke oproerkraaiers en haatverspreiders op handen dragen. Haar boek is net als haar organisatie ‘Vrouwen Tegen Islamisering’ niets meer dan een opgeblazen luchtbel, die bij het minste prikje gezond verstand uit elkaar spat.

Een initiatief dat slechts Anke’s gesluierde onderworpenheid etaleert aan de verwrongen gedachtewereld van haar geestelijke pooiers Filip Dewinter en Gerolf Annemans. Anke probeert in haar boek op een nogal naïeve wijze een “persoonlijke” vrouwelijke stempel te drukken op die ronduit discriminerende en zelfs racistisch getinte gedachtewereld, door ondermeer het begrip “amazonisme” te lanceren, het zoveelste “isme-schip” zonder lading dat onder een radicale, kleurloze vlag vaart die iedere andersdenkende en iedere andere cultuur meteen buitensluit of tegen elkaar in het harnas jaagt.

Anke brengt in haar epistel niets nieuws onder de zon en slaagt er nergens in te overtuigen, vooral ook omdat ze zichzelf consequent op het verkeerde been zet. Zo beweert ze ondermeer “dat ze geen aanval wil openen op gematigde moslims”, maar vervolgens pent ze “dat de koran niet voor interpretatie vatbaar is en er dus geen gematigde moslims bestaan!”

Hoe valt dit in godsnaam aan elkaar te lijmen?...

Verder kopieert en herkauwt ze maar wat ziekelijke stellingen die haar partijbonzen al jarenlang met bokshandschoenen uitkraaien: een onverdraagzame, stugge levenshouding tegenover alles wat niet naar Vlaams nationalisme en Vlaamse “raszuiverheid” ruikt, en waar geen plaats is voor enige humane dialoog of nuancering. Ze beroepen zich constant op de vrijheid van meningsuiting, maar gunnen dit recht niet aan andersdenkenden. Ze vallen constant met open vizier en getrokken sabel andersdenkenden aan, maar als ze zelf aangevallen worden hollen ze in een underdogpositie naar de dichtstbijzijnde rechtbank, die ze nochtans ook verfoeien omdat het apparaten zijn die door de vijand gekneed en geleid worden.

De getuigenissen van ongelukkige moslimvrouwen die Anke in haar schrijfsel opvoert zijn eenzijdig negatief en bovendien nog anoniem, wat de geloofwaardigheid ervan uiteraard in twijfel trekt en waardoor we ons terecht de vraag kunnen stellen of de auteur ze niet uit haar eigen manke schrijversduim heeft gezogen om haar psychotische waandenkbeelden te voeden. Maar zelfs indien de enkele getuigenissen van ongelukkige moslimvrouwen op volledige waarheid zouden berusten, dan wegen deze nog niet op tegen deze van zoveel ongelukkige Westerse vrouwen die met christelijke agressievelingen en macho’s getrouwd zijn en dagelijks op velerlei manieren vernederd en mishandeld worden (lees maar eens een paar weken de “hulprubrieken” in onze Vlaamse roddelblaadjes). Hiermee wil ik zeker niet ontkennen dat er binnen een kleine groep van de islam excessen bestaan die niet door de beugel kunnen, maar het levert hoegenaamd niets op als men deze uitvergroot en veralgemeent. Zoals ik al eerder ergens anders schreef heeft elke ideologie – ook de Westerse! – haar eigen engelen en demonen.

Als Anke Van dermeersch als (voorlopig) énige frontvrouw van het Vlaams Belang persé een plaatsje wil veroveren in de galerij van haar pennende stamgenoten, zou ze toch beter een realistischer onderwerp kiezen waar onze samenleving al werkelijk onder lijdt of van wakker ligt. Zoals de meeste van haar stamgenoten houdt Anke fictie voor werkelijkheid.

ALS Europa door moslims onder de voet zou gelopen worden. ALS imams ooit de politieke macht in ons land zouden overnemen.

Ja, ALS… en wat ALS er morgen groene marsmannetjes in de tuin van Filip Dewinter zouden landen?

ALS de Maya’s gelijk krijgen en de wereld in december 2012 naar de bliksem gaat?...

Het zijn opgeblazen waandenkbeelden die onze samenleving verder verzieken, die ons onveiligheidgevoel vergroten en onze argwaan tegenover andere culturen aanwakkeren. Het Vlaams Belang doet niet aan politiek. Het is een behang- en afbraakbende, die met haatverspreidende affiches het straatbeeld bevuilt en niet in staat is zelf een degelijk huis te bouwen. Bijna is het zelfs een sekte geworden zoals de Jehovah’s Getuigen, die het einde van de wereld (of van onze Westerse beschaving) al als een vaststaand feit beschouwen en ons al een Armageddon voorschotelen als we ons niet meteen bekeren tot het extreme Vlaams gedachtegoed.

Misschien zou Anke beter eerst een boekje open doen over de ondemocratische ingesteldheid binnen haar eigen partij, waar iedereen die een mening heeft die wat afwijkt van deze van de dictatoriale opperhoofden, meteen uit de partij gekegeld wordt, wat dan weer leidt tot onbeduidende splinterpartijtjes zoals de Gentse Belfortgroep.

Hoe kun je in godsnaam een gezonde samenleving creëren als je er nog niet in slaagt om een gezonde samenhang op te bouwen binnen de eigen rangen?

Eerst voor eigen deur vegen, heet dat.

Anke Van dermeersch, die – lang vóór ze via een beschaafde Westerse “vrouwonvriendelijke” wedstrijd schoonheids­koningin werd – een kinderboekje schreef over een heks en een draak, speelt nu de Schone Kuisvrouw in de vuile stal van anderen, maar laat haar eigen stal stinken. “Elke moslima die bij mij haar hoofddoek inlevert, krijgt een gratis exemplaar van mijn boek" lezen we op haar officiële, door de hele gemeenschap bekostigde website.

Hilarisch!

Wat wil Anke met die ingezamelde hoofddoeken doen (gesteld dat ze er enkele ontvangt)?

Gaat ze er de half uit de kleren gestapte en gehersenspoelde dochter van Dewinter terug mee aankleden?

Of ze om de blote konten van de Antwerpse etalagehoertjes wikkelen?

Of ze als stofdoek gebruiken tegen het stof dat ze zelf probeert op te doen laaien?

En krijgen de mannen die hun petje van Club Brugge en hun sjaals van AA Gent bij haar inleveren ook een gratis exemplaar van haar boek?

Misschien raakt ze op die manier nog alle gedrukte exemplaren kwijt en kan ze binnen afzienbare tijd giechelen dat haar langdradig gedrocht een bestseller van formaat geworden is!

Senators teren op kosten van de gemeenschap. Dus ook op kosten van moslims die hier trouw hun belastingen betalen (ja, die zijn er ook!).Er wordt van dergelijke politici verwacht dat ze de belangen van ALLE leden van de gemeenschap behartigen en verdedigen, en niet alleen de angstpsychoses van een handvol spokenjagers uit hun eigen bekrompen leefwereldje, die in elke kleur een bedreiging zien van hun eigen grijze schimmenwereldje.

Na al die jaren dat Anke in het politieke wereldje meedraait en daarvoor maandelijks een royale vergoeding opstrijkt moet je al héél diep graven naar een interessant of levensvatbaar wapenfeit van haar. Buiten een massa foto’s waarop ze stilzwijgend als een afgestoft marionetje naast haar politieke parvenu’s zit om het publiek met haar blonde lokken en lange benen wat te charmeren, is er niet veel zinnigs te rapen bij deze politica.

Haar laatste nieuwjaarsbrief die ze in La Riva te Antwerpen afdramde was er een van een gebeten schoolkind met een Calimerocomplex, die de “beste vrienden, partijgenoten en lieve mensen”  er enkel op wees dat alles in haar stad verkeerd loopt en dat zelfs de leider met keizerlijke ambities van die andere Vlaams nationalistische partij – met wie het VB toch nauw verwant is – de slippendrager is van de vijand, hoewel de kopstukken van het VB anderzijds toch hopen om met die partij van een Latijns sprekende slippendrager alsnog een front te kunnen vormen, want op zichzelf kan het VB niet meer groeien.

Bart De Wever wordt gezien als de Grote Sluwe Vos die nu oogst wat het VB in het verleden zaaide, waarmee het VB meteen toegeeft dat ze maar onbekwame rentmeesters zijn die nog niet in staat zijn hun eigenste eigenheid te beschermen. Je bent maar een trieste slome leeuw als je  je hoofdmaaltijd door een hyena laat van onder je neus weghalen! En omdat ze geen andere uitweg meer zien willen ze nu maar al te graag de hoer en slavin spelen van een min of meer gelijkgestemde groeiende partij die wel nog kans op slagen heeft.

De VB-sekte (een politieke partij is het in wezen nooit geweest) brokkelt alsmaar verder af. De leden lopen massaal over omdat ze tot in den treure enkel maar haat en verdeeldheid zaaiende propaganda voorgeschoteld krijgen en hun kopstukken er na al die jaren nog niet in slaagden om iets zinnigs te realiseren. 

“Hoer noch slavin – vrouwen en islam” werd uitgegeven door Egmont, een uitgeverij die verbonden is aan het Vlaams Belang (geen enkele andere uitgeverij zag immers iets in het manuscript). Je zal het boek dus vruchteloos zoeken in erkende boekenketens zoals Fnac of Club, en ook niet in de “betere boekhandels”, want uitgeverij Egmont kreeg geen lidmaatschap van de Vlaamse Uitgevers Vereniging en krijgt evenmin toegang tot de Boekenbeurs.

Anke is trouwens de eerste vrouwelijke auteur die een boek uitgeeft bij Egmont (gingen haar al vooraf: Gerolf Annemans, Filip De Man, Philip Claeys, Koen Dillen, Filip Dewinter, Frank Vanhecke, Freddy Van Gaever, Karim Van Overmeire, Julien Librecht, Werner Somers, Marc Joris, Peter Lemmens, Wim Van Dijck, cartoonist Frederik Pas, Bart Laeremans, Hector Van Oevelen, Jan Huijbrechts, Roeland Raes en Jef Elbers)…

Van een vrouwonvriendelijke en vrouwonderdrukkende “ideologie” en partij gesproken!

Bij het Vlaams Belang lopen de vrouwen zo te zien geen twintig meter, maar twintig kilometer achter hun mannen, hoewel ze voor een platvloerse affichecampagne wel eens uit de kleren mogen gaan!

 Hallo, “amazonisme”?

Auteur: Antoine Bomon