Merhaba sevgili okurlar,

Şu an bu yazımı yazarken inanın hem çok üzgün, hemde çok düşünceliyim.
 
Sebebi kim diye sorarsanız vereceğim cevap elbetteki bizler.

Radyoda duyduğum bir haber beni çok üzdü. O kadar ezildim ve büzüldüm ki, bilemezsiniz. 1.74 boyumla, 79 kiloluk vücudum sanki bir kum tanesi kadar küçüldü.

Evet Gündem okuyucuları. Belçika'da en son yapılan istatistikler sonucu bu ülkede yaşayan Türk ve Fas kökenli vatandaşlar arasında işsizlik oranının oldukça fazla olduğu belirtiliyor. Ayrıca bu iki ülke gurbetçilerinde eğitim düzeylerininde az olması nedeniyle iş bulma şansları bir hayli az görünüyormuş.
 
Üzüntümü herhalde duyarlı vatandaşlar olarak anlamışsınızdır.

Yıllar önce bir ev, bir tarla, bir araba parası kazanmak için gelen babalarımız, dedelerimiz tekrar geriye dönmeyerek buralara yerleştiler. Tabii ki onların çocuklarıda bir yere kadar, okula devam edip sonra da çalışmaya başladılar. Herkez harıl harıl ise koyulmuştu. Kimiside işsizlik parasına doğru yönelmişti.

Türkiye'de kat kat yaptırılan apartmanlar ve alınan tarlalar, çocukları unutturmuş ve onların gelişimini oldukça kötü bir şekilde etkilemişti. Aralarında elbetteki çocuklarının eğitimine ehemmiyet gösterenler vard.  Ama bunlar parmakla gösterilebilecek kadar az. İşte şimdide yapılan istatistikler yukarıda yazdığım gibi bizlerin okumayı tercih etmeyip, düsük derecelerdeki diplomalarla yaşadığımız sıkıntılı durumu belirtmektedir.
 
Sebebi kim, tabii ki bizler.

Asırlarca dünyaya hükmetmiş bir neslin evlatları olarak, ayrıca "bana bir harf ögretenin kırk yıl kölesi olurum diyen", nebiler nebisi peygamberimizin çok yakın dostu olan Hz.Ali (RA) nin nesli olarak, yapılan bu istatistikler bizleri çok düşündürmesi lazım.

Gelecekteki nesile daha güzel bir hayat sunmak için burda yani Belçika'da, çocuklarımızı eğitime teşvik etmeliyiz. Onların okumaları için imkanlarının yeterli olduğunu, şartların daha da iyi olduğunu belirtmeliyiz. Ve çocuklarımızla bu konu hakkında mantıklı bir şekilde konuşmalıyız. Onlara işsizliğin getireceği zorlukları ve bu konuda çıkan aile içi çatışmaları anlatmalıyız. Sosyal faaliyetlerede katılmaları için destek olmalıyız, Zaman zaman yaptıkları spor ve kültür faaliyetlerini izlemeliyiz.
 
Sevgili anne ve babalar lütfen çocuklarımızın takipçisi olalım. Sonradan pişman olmamamız için şimdiden mücadele edelim ve zoru başaralım. Bunu yaparak gelecekte yapılacak olan istatistiklerde ismimizin yer almamasını sağlayalım.
 
Hepinize saygılar ve sevgiler sunarım


Ayhan Aliustaoğlu