Timsah gözyaşları değil, sadece 4 Nisan’da da hatırlamak değildir seni Başbuğum.
Özlemin her daim ve her zaman ölümsüzdür bende,
Yaradan bilir sana duymuş olduğum aşkı ve göstermiş olduğum sadakatı,
İçimde her an patlayacak bir volkan gibidir “Başbuğ Alparslan Türkeş” sevdası!
Hayranım azmine, heyecanına ve herşeye rağmen kaybolmayan umuduna,
Hayranım Yaradan’ın ipine sımsıkı sarılıp da arkamdan kimler geliyor diye bakmamana.
Hayranım başkalarına yüksekten bakmamana,
Hayranım başkalarını hakir görmemene.
Hayranım bunca ihanete rağmen “Ülkü Yolu’nda” vermiş olduğun mücadelene,
Hayranım Türk’e bağlılığına.
Tarihten aldığın ilhamla çıktın yola,
Başbuğlara bir bir yer verdin gönlünde,
Kurtuluşun Türk’ün Ruh kökünde olduğunu öğrettin bana,
Bu sebepten ne kadar helallik istesem azdır, ne kadar arkandan dua etsem azdır.
Büyük bir fikrin büyük bir insanısın,
Yer ve göğün arasında halen her yerde anılmaktasın.
Kuru kalabalıktan hiç hoşlanmazdın,
Gösteriş olsun diye piyasaya çıkanları hiç kabullenmezdin.
Ahlaklı, kültürlü, şahsiyet sahiplerine hep ayrı önem verirdin,
Okumayı kendine farz kılanları ise ayrı severdin.
Gönül eri olabilmenin hatlarını çok iyi çizerdin.
Nerede mazlum var, ona kucak açardın,
Ayrım yapmazdın emanet olarak kabul ettiğin insanoğlu arasında,
Özellikle nerede Türk varsa orasıyla ilgilenilmesini isterdin,
Boynu bükük, terk edilmiş Avrupa Türkü’ne de sen sahip çıktın,
Senin hakkın nasıl ödenir Başbuğum?
Bizans’tan kalma fitneye hep dikkatleri çektin ve ona rağmen fitne ve fesat eksik olmadı,
Dün sen varken fitne başları beyinleri bulandırmak için gerekeni yapıyorlardı,
Şimdi sen yoksun ve o tiplemeler halen iş başındalar.
En ağır iftiralara uğradın, boyun eğmedin,
İşkenceler, hücreler, zindanlar yoldaşın oldu, hiç taviz vermedin.
İdamla yargılandın, kılını dahi kıpırdatmadın,
Evladın olarak kabul ettiklerini tek tek şehit verdin, çıkmış olduğun yoldan asla taviz vermedin.
Yiğit lakabıyla tanınır derler ya, Türk’ün Töresi böyledir işte,
Kimine kara oğlan denildi, kimine hoca, kimine baba,
Sana ise Türk’ün derin tarihinden esinlenerek Başbuğ lakabı takıldı,
Bundan daha güzeli olur mu, bu yüzden Başbuğumsun sen.
Kine, nefrete, bağnazlığa hiç yönelmedin,
Yabancı fikirlere karşı hep bayrak açtın,
Ne komünistlik, ne faşistlik, ne emperyalizm,
Varsa da yoksa da hep Üçüncü Yol, hep Türk, hep İslam dedin,
Ben sana yoldaş olmayım da kime olayım?
Gönlümde öyle yer edindin ki, söküp atılması mümkün değil,
Kazısalar tenimi yolundan dönmem mümkün değil,
Şu fani dünyada mal, mülk, taht umrumda değil,
Sen de bilirsin bunları elde edebilecek imkanlar zaten elimde değil.
Ajitasyon değil, başta söylediğim gibi timsah gözyaşları hiç değil,
Sevdim seni ve sevdim yolunu, bundan döndürmek kimsenin haddi değil.
Yaaa, dile kolay,
Onbeş yıl oldu Başbuğum sen buralardan göç edeli,
Sen vuslata ereli ve bizleri boynu bükük geride bırakalı.
Dile kolay Başbuğum dile, tam onbeş yıl,
Nice faniler gelip geçti hepsi unutuldu, makamları ve şöhretleri hiç de azımsanacak kadar değildi.
Fakat sen unutulacak gibi değilsin, mümkün de değil zaten,
Bak bugün dünyanın her yerinde ve özellikle 4 Nisan´larda anılmaktasın,
İşte sen böyle bir değersin.
Dualar, mevlitler, hatimler hepsi sana Başbuğum,
Söylenen güzel sözler, akıtılan samimi gözyaşları senin için,
Ardından yapılan ikramlar senin için Büyük Türk.
Attığım adımlar, sarfettiğim sözler hep dikkatlidir benim,
Çünkü senin yolun benim yolumdur.
Adayım Ülkücü olmaya, incitemem ben seni,
Kötü söz getirmek mi, Allah korusun!
Bilirim ülkücülük kolay iş değildir, bu yüzden hep takip edilmekteyim,
Bu sebepten hep dikkatliyim!
Hakkım yok sende amma, yine de helalleşmekte fayda var,
Benden tarafı helal olsun, sen de helal et Başbuğum.
Senden hep memnun kaldım, umarım Allah da memnun olur.
Dile kolay dile, tam onbeş yıl!
Ay ışığının hiç sönmeyeceği Kutlu Toy´da buluşmak dileğiyle…….
Murat Gedik, 4 Nisan 2012
E-posta: muratgedik@muratgedik.nl