Türkiye'ye ilk defa karayolu ile gidecek olduğum için biraz ön bilgi edineyim dedim.  Daha önceleri bir çok kez  karayolunu tercih edenler, yaşadıkları tecrübeleri çeşitli hatıralarıyla beraber anlattılar.

Kimisi yolların kötülüğünü, kimisi verdiği rüşveti, kimisi ödediği  trafik cezasını, herkesin anlatacak bir konusu vardı.

hikayelerden aldığım ders sonucu, hazırlığımı tam olarak yerine getirdim. Geçecek olduğum ülkelerde bulunan Türk ve Belçika konsolusluklarının adreslerini aldım.  Yedek araba lambası, halat, renkli trafik yeleği, el feneri gibi lazım olabilecek eşyaları hazırladım.  Yolla çıkınca keşke şunuda yanıma alsaydım dememek için her işi özenle yaptık. 
 
Bütün bu düşünce ve bilgi bombardımanı altında bende yol hazırlığına başladım ve hazırlığı tam olarak bitirdik.  Anlatılanlardan çıkardığım ilk ders yanımda bozuk paranın olmasıydı.  Bu hazırlığı kusursuz yaptım.  Beşlik, onluk ve yirmilik eurolardan bir miktar temin ettim. Bu paraları gerek otoban geçişlerinde gerekse gümrüklerde rüşvet veya çorba parası altında verecektik !

Hazırlıkları tamamlayıp sıla yoluna  düştükten sonra başımıza geleceklere  mecburen sabredecektik.  Hayatın garip cilvesi işte, anavatanımıza gitmek için yanımıza Türk pasaportlarını değil Belçika pasaportlarını  alıyoruz. Daha rahat edelim diye. Gümrüklere girince bu kararımızın pek doğru olduğunu anlıyoruz.

Herkesin mecburen geçtiği iki ülke Sırpistan ve Bulgaristan. Bu iki ülke hakkında haddinden fazla negatif hikayeler dinlemiştik.  Her ne olsa da, bazı şeyleri dinleyerek değil yaşayarak öğrenecektik. 

Almanya ve Avusturya AB'nin gözde ülkeleri olduğu için hiç bir zorluk ve kısıtlama ile karşılaşmadık.  Sadece,  Avusturya'nın yolları bizi biraz hayal kırıklığına uğrattı. 

Avusturya'dan Macaristan'a girerken biraz beklemek zorunda kaldık.  Otoban parası ödemek için sıraya girdik,  gişedeki memurlar parayı kırk minnet ile zorla aldılar bize bir yapışkan verdiler.  Tabii bu arada arabanın sigorta kağıdını istediler.  Bazı sürücüler sıraları kaybolacağı için itiraz ettiler ama sonuçta memureyi dinlemek zorunda kaldılar. Mühür kimde ise Süleyman da o idi, sözü geçende o.  Yarın Macaristan anıları....