Kitap okumak kısa vadede zarar veren bir faaliyettir. Olay ve nesnelerin arka planını öğrenmeye kalkıştığınızda var olan neticeleri görmekten biraz uzaklaşırsınız. Bu, fazla geçmişe veya geleceğe gitmek gibi bir şey.
Siz alan taraması yaparken dünya ilerlemektedir. Güçlü olan gücüne, parası olan parasına, çevresi olan da çevresine yenilerini katmaktadır.
Öyle durumlar olur ki, normal bir insanın tepki gösterdiği ya da incindiği bir konuda bizim okuyucunun kılı bile kıpırdamamaktadır. Ya da herkesin suspus olduğu bir ortamda bizimki burnundan soluyor, kulaklarından duman çıkarıyordur.
Kitaplar günlük hayatın tersine, pek çok gelişmeye burun kıvırmaktadır. Keza, insanların görmezden geldiği veya kula ardı ettiği pek çok tutumu da protesto etmektedir.
Nedir bu sakallı yaprakların insanlardan alıp veremediği? Günlük hayatın olağan arz-talep dengesine neden çomak sokmaya çalışmaktadırlar. Bu ağzı kapalı dedeler, raflarda toza bulanmış kurukafalar… Ne istiyorlar insanlardan?
Daha fazla çalışmamızı istiyor olamazlar. Geçen yüzyılda Avrasya’da 4 büyük savaş oldu. Dünya Savaşları ve Körfez ile Bosna savaşı. Bu savaşlarda insanlık mirasının 2-3 yüzyıllık birikimi, medeniyeti, değerleri ve medeniyeti ciddi zarar gördü.
Yani savaşlar olmasa idi insanlar çalıştıklarının yarısı kadar bile çalışıyor olsalar dünya bugünkünden daha müreffeh ve kalkınmış olurdu.
Okullar için konuşacak olursak:
Ders süresi 40, teneffüs 10 dakika yerine 10 dakika ders, 40 dakika teneffüs. Haftada 5 gün okul, 2 gün tatil yerine 2 gün okul 5 gün tatil. Yılda 9 ay okul 3 ay büyük tatil yerine 3 ay okul, 9 ay büyük tatil.
Gel keyfim gel! Hoş geldin ey keyfim!
Kitapların bizden ne istediğini keşfedip 2. Arşimet olmak vardı şimdi. Tuhaf bir paradoks olarak, bu çığlık, milyarları aşan hedef kitlesine ulaşamayacak ya ona yanarım.
Ahmet Korkusuz