Sevgili Nasrettinkolikler
 
Beni çok sevdiğinizi biliyorum. Kitaplarım yok satıyor dünyadaki yetmişiki milletin diline çevrildiğini de gördüm. Yaş itibariyle Pambuk Orhan'dan büyük olmama rağmen neden Nobel'e aday gösterilmedim? İlla gözüme gözlük mü takacağım ve yurt dışından Türkiye'ye kara gözlüklerle mi bakacağım ? Ya da araştırmadan, soruşturmadan  Devleti Osmaniyye'de ne kadar Germeni ne kadar urum vardı ?O nu mu sayacağım? Ben de Devleti Osmaniyye'de  yetmişikibuçuk milletten derle topla on-onbeş milyon insan vardı. Arabı, lazı, çerkezi, kürdü, urumu, musevisi, isevisi, acemi, germenisi, tatarı, yörüğü, türkmeni, avşarı ile  altıyüz yıllık devlet çağın gelişmesine ayak uyduramayınca yaşlandı, taşlandı. Yatağa düştü. Ölsün de payımızı alalım diyen Akbabalar, horozlar, hırtabozlar son nefesini vermesini beklediler. İsyanlar çıktı. İçimizdeki satılmışlar bizi içten yıktı. Birde üstüne üstlük yoksulluk ve kıtlık çıktı. Azınlıklara ben arkandayım diye silahı verdiler. Bizi bize kırdırmak için taaa Adana'ya Maraş'a Antep'e kadar geldiler. Uruslar, Germenileri beslediler.
 
Yüzlerce, binlerce, onbinlerce insan bu adı konmayan ve güçlülere hizmet eden arbedede canlarını verdiler. Güçlüler cigaralarını tellendirip 'Vay Osmanlı vay ! Bak ne hale getirdik seni, bravo bize ' dediler. Geldiler, emellerine tam ereceklerdi ki Kemal Paşa'yı karşılarında gördüler. Misak-ı Milli sınırları içinde bir devlet kurmak için yüzbinlerce şehit verdiler. Aradan seksen – doksan yıl geçti. Yeniden stratejiler ürettiler. Hak, hukuk, guguk , demokrasi,  hürriyet, milliyet tercüman derken yine dolaylı yoldan damarlarımıza girdiler. 
 
Bizde olan uygulama ceza, kendi uygulamalarına kaza süsü verdiler. Fikir hürriyetini öne sürdüler , kabul edelim derken bizi sen benim gibi düşünmezsen ya da inkar edersen bak kodese atarız, bir be kırkbeşbin avroparanızı alırız, üstüne yatarız dediler. BU hesapları tutmayacak. Bu hesap , Bağdat'a demokrasi getirecekeri için Paris'te yapılıyormuş. Ordan geri dönecek. Bağdattaki demokrasinin bilançosu bu gün itibarıyla altıyüzellibin sivile maloldu. Gık diyen de yok, tık diyen de yok. Pambuk Orhan 'a söyledim.Bunun romanını yazacak mısın ? O da hala benim işim Türkiye'yi tanıtmak(!) için, bırakın onlar da kendi Pamuklarını Texas ovalarında yetiştirsinler dedi. Şu an en değerli pamuğun Türkiye'de yetiştiğini ispat etmeye çalışyorum. Kıymetimi bilmiyorsunuz.
 
Bak evladım  Orhan Pambuk
 Dünya küçüldü. Şu anda o kadar çok değişik düşünceler var ki sayısı benim eşeğin sırtındaki kıllar kadar çoktur. Bu fikirlerin içinde benden daha iyi düşüneni yoktur. Ben No-bel'i alamadım. Sana verdiler. Arkanda dayın var mı? Enişten var mı bilmem. Bir de yazdıklarının aşırma olduğu söyleniyor. Haşaaa bu sana yakışmaz. Bizim töremizde aşırma yapan iftira da atar. Pişmiş aşa su da katar. Yani bir yerde yamukluk yapmış isen,o iş sonuna kadar yamuktur. Sen bize pamuktur diye yutturmaya kalkma.
 
Her şeye rağmen seni severiz. Güller arasında bir diken, umutlarımızı yıkan kimse olarak adlandırırsam düşünce özgürlüğünü çiğğğğğğnemiş olurmuyum. Tebrik ederiz. Ayrıca bir merkep yükü avropara alacaksın. Bu avroparalarla adını taşıyan bir Orhan Pamuk Vakfı kursan da şu Okunmamış arşivleri açıp okusak, sen de ben de bir rahat etsek. Kuru iftira ile öbür tarafa gelme. Orada seni kurtaracak kimsecikler bulamazsın.
 
Dünya seni tanıyor. Belki Mustafa Kemal'den sonra tanınan ikinci TC vatandaşı olacaksın. Bak Şükür'ler olsun  Moldova'yı yendik. Karşı kaleye dört gol salladı.Sen golleri hep kendi kalene atıyorsun. İşin tıkırında. Bundan sonra hiç bir şey yazmasan bile yazdıklarından kazandığın yeter. Hele bir de gel kendine bir iyilik yap. Seni Avrupa Birliğine Başgörüşmeci olarak atayalım. Türkiyenin batılılaşması ve üyeliği için kollarını sıva. Medeniyetlerarası çatışmayı önleyecek bir çalışmaya imza at. İşte o zaman sana No-bel Barış ödülünü versinler.
İki ayrı dalda ödül alan tek Türk Vatandaşı olarak seninle övünelim ve kucaklayalım. Bizim bir atasözümüz var. Kardeş kardeşi bıçaklar, sonra dönüp kucaklar. Bıçak darbelerinden dolayı ödülüne sevinemedik. Bir de bizi kucakla da kardeş olduğunu bilelim.
Baki selamlar...
 
Recep Cırık