Değerli Okurlarım
Bana ayrılan bir köşede duygu ve düşüncelerimi sizlere yazmaya çalıştım. Siz de sağolun zahmet edip okuma zahmetine katlandınız. Beğendiğiniz yazılarım oldu telefonla arayıp tebrik ettiniz. Beğenmedikleriniz oldu fesuphanallah deyip gülüp geçtiniz. İyi ya da kötü bu günlere kadar geldik. Yarının ne olacağı hakkında bir bilgimiz yok elbette. Şu var ki her zaman yarınlardan ümitliyiz. Çünkü ümitlerini kaybedenlerin yarınları da olmaz.
Siz değerli okurlarımdan sır gibi sakladığım bir olayı paylaşmak ve bunun mutluluğunu sizinle yaşamaya karar verdim. Bazılarına göre çok normal, bazılarına göre anormal, bazılarına göre 'vay be ! ' diyebilecek ve bundan dört beş yıl önce eşimle birlikte aldığım kararı sizler de duyun. Hem de bu kararımla siz değerli okurlarımla, mesai arkadaşlarımla, konu- komşumla, alış-veriş yaptığım, bir bardak da olsa suyunu içtiğim,yolundan geçtiğim ve düşüncelerimiz uyuşmadığı için sokakta karşılaşmamak için karşı tarafa geçtiğim, davetine gidemediğim, özel günlerimde unutup davet edemediğim, kırgın olup belli edemediğim, bilerek veya bilmeden hakkını yediğim, selam verdiğim veya veremediğim,yüzüne gülüp arkasından çekiştirdiğim, '- sen adam olmazsın dediğim !' Artık daha ne yaptımsa ... Bu anlamda adı geçen bütün dost ve arkadaşlarımdan bir ricam olacak. Benden kum tanesi kadar da olsa alacağı olan varsa istesin. Olur ya insanlık hali. Bilerek hiç 'kul hakkı' yememeye özen gösterdim. Kutsal yolculuğuğa çıkmadan önce bütün dostlarımdam helallik istiyorum. Bir gönül kırmış isem, o gönülü almak için de sizden özür dilemeye hazırım. Çünkü özür dilemenin bir erdem olduğunu biliyorum.
Öğretmenlik mesleğimde geçen otuzaltı yıl boyunca bütün öğrencilerimi 'önce insan' olmaları için uğraştım. Eleştirdim. Sağolsunlar. Onları çok seviyorum. Yüzüm ak, alnım pak. Onlar için elimden geldiğince toplumuna, milletine, dinine, devletine, kültürel ve kutsal değerlerine önem veren insanlar olarak yetiştirmeye çaba gösterddim. İyi örnek olmaya çalıştım. Burada beni eleştirecekleri bir yön varsa o da teneffüslerde karşılarında sigara içmek oldu. Onların bana bu konuda ders verdiklerini ve özellikle bir öğrencimin bir dergiden kesip, ban getirdiği sigara içen ve içmeyen insanlara ait akciğer resmini hediye etmesi öğretmene verilmesi gereken güzel bir dersti. Bu öğrencilerimin büyük bir çoğunluğu ile karşılaştığımda '- Hocam hiç değişmedin' iltifatları daha da gençleştirirken , ben aynı kanıda olmadığımı daha iyi anlıyorum. Çünkü saçların eskisi kadar sık değil, hatta baya döküldü kelleştim. Kel kısımları saçı sağa sola dağıtarark kapatmaya çalışıyorum ama şapka olmadığı için gerçekleri de örtbas edemiyorum. Yolda yürürken beni sollayanlar olduğunu görünce de '- Recep artık eskisi kadar seri yürüyemiyorsun' demekten kendimi alamıyorum. Hele sigarayı da bıraktıktan sonra yemeklerin lezzetinin artması ve eskisine göre daha az hareket etmem nedeniyle otuzyedi olan gömlek numarasının kırkikiye çıkması, elbise bedenine gelince elliiki beden elbiseye ancak sığabilmem eski günlerin geride kaldığının birer belirtisi gibi. Herşeyin göründüğü gibi olmadığı, durumun görünenden daha trajikomik olduğunu bilmenizde yarar vardır.
Belki ilkokulda çalıştığım için ben hala çocukluktan kurtulamadım. Çocuklara ip atlamaktan vazgeçmiş değilim. Yani içimizdeki çocuğun yaşı aynı kaldı ama nüfus kağıtlarımız eskimekte kararlı.
Hayatta açgözlü olmamaya gayret ettim. Çünkü küçük yaşta babamı ve annemi kaybettim. Türkiye Cumhuriyeti'nin parasız yatılı okullarında okudum. Devletime, milletime üç yüksek öğrenim görmüş evlat ile destek olmaya çalışıyorum. Hiziplerden uzak durdum. Toplumun bütün kesimlerini biraraya getirecek girişimlerde bulundum. Yaradandan başka kimseye eğilmedim, secde etmedim. Eyvallah etmedim. Etmem de...
Türkiye'de kitap basılyor mu ? diyen Gent Belediyesi yekilisine kızıp Belçika'da ilk Türk kitabevini açtım. Gençleri spora yöneltmek için Belçika Türk Spor Federasyonu kurucu ve başkanlığını yaptım. Yunus Emre'yi anma yıldönümünde Seda Musiki Korosu'nu kurdum. Belçika'da Türklerin konut sorununu çözümlemek için Ev Bulma Kurumu kurucu üyesiyim. De Poort- Beraber İntegrasyon Merkezinde uzun yıllar hiç bir ücret almadan yıllarca hizmet verdim. Gent'te 1978-1988 yılları arası en az dörtyüz Belçikalı Türkçe derslerine ücretsiz katıldılar. İsmini burada yazmayacağım bir siyasi partiye üye oldum. Fakat bu partinin Türkiye ve azınlıklar konusundaki programını beğenmediğim için ayrıldım. Bölgemizdeki hiziplerin ortadan kaldırılması için uğraş verdim. Belçika genelinde başarıda payımız olduysa ne mutlu bize. Bir Belçika'lının '-Türkler neden somurtkan insanlar ?' sorusuna cevabı üç yıl yayınladığım 'JETON' dergisini gösterek '- Bizim de Belçika'da mizah dergimiz var !' diyerek batılıların bir önyargısını daha yıkabildiysek ne mutlu bize.
Türkiye'ye ait geleneksel Türk sanatları'nı tanıtmak için hat ve ebru çalışmalarım ve kurslar ile sanat alanında ülkemizi tanıtmaya devam ediyorum ve bu yıl da yoğun bir şekilde proğramım olduğunu belirtmek isterim. Hele Avrupa Birliği ve Türkiye konulu karikatürlerim var ki bunlara sponsor olacak ve gelirini Belçika Doğuş Engelliler Derneği adına gelir sağlayacak değerli işadamlarımıza ihtiyacımız var. İnşaallah kısa bir zamanda yapılacak çalışmalarımızla Belçika'daki değerli ve duyarlı vatandaşlarımızı bu kampanyaya davet edecekler. Türkiye'deki engelliler engelleri aşmış olacak.
Sizden değerli okurlarımdan bir süre uzak kalacağım. Nasip olursa kutsal topraklarda bütün insanlığın barış ve huzur içinde yaşaması için Yüce Mevla'ya dua edeceğim.
Ben de sizden hayırlısı ile gidip, tekrar aranıza dönmek için hayır dualarınıza ihtiyacım var.
Sizi özleyeceğim.
Allah'a emanet olunuz..
RecepCırık
Gsm: 0032475295351
e-mail: recepcirik@hotmail.com
