PKK'nın borazanı konumundaki ROJ TV'nin yayınları ve verdiği haberler, psikolojik savaşın en belirgin örneklerini gösteriyor. ROJ TV, özellikle TSK'nın K.Irak olarak adlandırılan bölgedeki PKK kamplarına yaptığı hava operasyonları ile birlikte, verdiği psikolojik savaşın komik örneklerini her geçen gün artırıyor. Bunun temelde iki sebebi var. Birincisi; PKK kadrolarının ve taraftarlarının moralini bozmamak, aksine güçlendirerek çöküntüyü engellemek. İkincisi ise; karşı tarafı ümitsizliğe sevk ederek, sinirlerin yıpranmasını sağlamak.
Dikkat edilirse, 2007 Aralık ayından bu yana, ROJ TV tarafından yapılan tüm yayınlarda, hemen hemen birbirinin benzeri şekilde ve belli bir mesaj niteliğinde haberler veriliyor. "TSK tarafından on'larca hava harekâtı yapıldı, ancak sonuç alınamadı. Atılan yüz'lerce bomba sonucunda 3-5 gerilla hayatını kaybetti. Gerillaların karşılık vermesi sonucu Türk ordu birlikleri çekilmek zorunda kaldı. Gerillalar saldırdı, 15-20 asker öldürüldü, çok sayıda asker de yaralandı. Gerillalar, operasyondan dönen askeri birliğe saldırdı, on'larca ölü ve yaralı asker olduğu bildirildi. Gerilla kayıp vermedi" türünden verilen haberler, soğuk savaş psikolojisinin gerçek dışı örneklerini gösteriyor.
Hele bir haber var ki, bırakın gerçek dışı olmayı, son derece komik ötesi bir örneği oluşturuyor. Bu komediye göre; "Türk ordu birlikleri Zap'a girdiğine bin pişman oldu ve arkasına bakmadan kaçmak zorunda kaldı. Şu an Türk ordusu Zap travması yaşıyor"!!!
Eğer, gerçekten durum dedikleri gibiyse ve TSK hiçbir sonuç alamamış, hatta hüsran travması yaşıyorsa, Kandil yönetimi tarafından, canhıraş bir biçimde, operasyonların protesto edilmesi ve durdurulması yönünde her alanda eylemler yapılması, yurt içi ve dışı birçok kuruluşa bu konuda mektuplar gönderilmesi talimatları neden veriliyor?
DTP tarafından sınır bölgesinde yapılan "Canlı Kalkan" eylemleri, feryat dolu söylemler, operasyonlar konusunda izin verdikleri iddiasıyla, daha düne kadar "Büyük Abi" olarak gördükleri ABD'nin "güvenilmez", "Kardeş" olarak gördükleri Irak ve Kürt Bölgesel Yönetimlerinin de "Hain" olarak nitelendirerek yoğun şekilde eleştirmeleri neyle açıklanabilir?
Son olarak DTP heyeti, Irak Cumhurbaşkanı Talabani ile görüşmek üzere Irak'a neden gitmiştir?
Ayrıca, ROJ TV'nin bu yayınlarında gözden kaçırılmaması gereken bir başka husus daha var. Programa katılan örgüt üst düzey yöneticilerinin ve sözcülerinin hemen hemen tamamı, TSK hava operasyonlarını, Kürtlerin imhası (!) olarak göstermeye çalışıp, Kürtleri sokaklara dökmeye, gençlerini de örgüte katılmaya dağlara çağırıyor ve buna, "her zamankinden daha fazla ihtiyaçları olduğunu" bas bas bağırıyor. Bunlar, zafer kazanmış (!) bir örgütün sevinç naraları olabilir mi?
Anti-parantez; bilerek ve isteyerek, belli bir amaç doğrultusunda ve her zaman ki gibi yine "Kürtlerin imhası" deniyor, ancak doğrusu ve gerçeği, "PKK'nın imhası" olmalıydı.
Bütün bunların tek bir açıklaması var; "Hava operasyonlarında, propagandalarının aksine çok sayıda kayıp verdiler" bu kesin.
Akla gelen bir başka soru daha; "Örgüt üst düzey kadroları, zavallı Kürt gençlerini kandırarak, savaşmak için dağa çağırırlarken, kendileri neden en güvenli buldukları, sıcak çatışma ortamlarından uzak bölgelerde, 150-200 kişilik gruplar tarafından son derece sıkı bir şekilde korunma ihtiyacını duyuyor ve bu çatışma bölgelerine gitmekten yıllardır kaçıyorlar!!!
Üst düzey kadroların, saklandıkları mağaralardan çıkmayıp, kandırdıkları veya kandırmaya çalıştıkları zavallı gençleri dağa çağırmalarının, eleman ihtiyacının ötesinde, daha önemli başka sebepleri var mıdır? Bu, çok daha önemli vahim sebep ve amaç; "Eleman ihtiyacı ve kendilerinin korunmasının yanı sıra, ölüme gönderilen Kürt gençlerinin dirilerinden ziyade ölülerinden istifade ederek, ailelerinin ve akrabalarının örgüt tarafından kullanılmak üzere kazanılmak istenmesi, kısaca, cenazeler sayesinde örgüte sempati kazandırılması" olabilir mi?
Bütün bunlar, yani, psikolojik savaşın tirajı komik örnekleri ve asıl sinsi amaç ve niyetler, bütün çıplaklığıyla ortadayken, bazı Kürt gençlerinin, maalesef ki, az da olsa küçük bir kısmının aldatılmış ve halen de aldatılıyor olmaları, son derece üzücü bir durum olarak yıllardır karşımıza çıkıyor.
Sabahattin Talu
sabahattintalu@gmail.com
