Yavuz Nufel
 
Siz ki;
toprak için
toprağa düşen
kara yağız
aslanların doğuranı
tepeden tırnağa sevi
ağıtların soylu ozanı
ateş üstünde tandır
altta yanan odun
üstte pişen ekmek
benim ülkemde
kadın demek
Şehit anası demek... 
  
Ateş nereye düşerse düşsün, hiç bir yeri sizin yüreğinizi yaktığı kadar yakmaz, bilirim…
 
Hiç bir söz, hiç bir dilek, hiç bir dua, hiç bir dünya malı gencecik evlatlarınızı geri getirmedi, getirmeyecek, bilirim…
 
Bugün, sizler kadar üzülüyor görünenler, ağlayanlar, sızlayanlar, sayfalar dolusu yazanlar, teröre lanet yağdıranlar, en fazla üç gün sonra unutacak  sırça saraylarında, tatil yörelerinde  bayram kutlayacaklar, bilirim…
 
Yemeyip yedirdiğin, giymeyip giydirdiğin aslan gibi evladını vatan için, bayrak için bugün toprağa verdin…
Bıraksalar evladınla birlikte  sende canlı canlı o mezara girerdin, bilirim...
 
Şehit Anası, Analarım; herşeyi bilirim de yüreğinizde patlayan on bin, yüz bin yanardağ ateşinden de büyük o ateşi o küçücük yüreğinde nasıl taşırsınız bilemem...
 
Hangi söz, hangi dua, hangi dilek yüreğinize düşen o devasa ateşi, koru bir kibrit alevi kadar da olsa azaltır bilemem...
 
Başınız sağolsun Şehitlerimin anaları...
Ramazan Bayramında Vatan için verdiğiniz kurbanları Allah kendi katına kabul etsin...
 
Siz ki, "Evladım kurban olsun vatana" demez miydiniz...
Bu Vatan da sizin, gencecik fidanlar da...
Düşmana inat, hem Ramazan hem de Kurban; çifte bayram..
Kutlamak hakkınız, göğsünüzü gere gere..
O ilahi dayanma gücü, sabır  sizde var, bilirim...