Her şeyin elektriklisi çıkmaya başladığı zaman ne seviniyordu insanlar, modern olduk kafası vardı hele bir de. Evinde elektrikli eşyaları olmayanlara antika gözüyle bakılıyordu. Hala bir elektrikli şunu veya bunu yok deyip konu oluyordu.

Elektrikli süpürge geldiğinde el süpürgeleri atıldı, çamaşır makinaları gelince rahat bir nefes alındı. Kadınları atan olmadı, şükür diyelim bari, çünkü içini doldurup boşaltacak biri gerekiyordu makinanın. Bulaşık makinaları yine öyle.

Sonra kendi elektriğini kendin üret dendi derken...

Uzun lafın kısası, sıra geldi elektrikli arabalara. Geldi gelmesine ama el süpürgesi gibi atılıp hemen elektriklisi rağbet görmedi sanki.

Israrlı bir şekilde insanlar alışık olduğu araçlara binerken, elektrikli araç pazarı, araçların cazip gelmesi için elinden geleni yapıyor. Evlere izin veriliyor dışarıya kadar kablo çekmeye. Yoldan geçerken biri takılır, düşer, kimin umurunda.

Otoparklarda ön sıralar elektrikli araçlara ayrılır, neredeyse engelli park yerlerini de elektrikli aracı olanlara verecekler diye korkuyorum.

Alışveriş merkezlerinde yine öncelik onların. Hatta sokaklarda bile özellikle elektrikli araçların durabildiği park yerleri var. Kendi evinden sokağa kablo çekmek istemeyenlere jest olsun demişler.

Yanılıp, yenilip durmaya gör ve bak bakalım kaç para ceza geliyor. Bu arada ben durmadım ve cezası kaç para bilmiyorum, onun için yazmadım, sadece artık bu kadar modernlik yeter diyemiyoruz artık onu fark ettim. İlla zamana göre değişenle birlikte ilerlemek zorundayız. İlerlemezsen dışlanmaya mahkumsun. Tıpkı dijital bankacılık gibi. Ayak uyduramazsan git ötede takıl misali.

Modern çağın ayrımcılığı da bir başka oluyor işte.

Peki durup dururken bunu niye mi yazmak istedim?

Yarım saat park yeri arayıp ta sadece elektrikli araçların park yerleri boş olup, benim aracımın elektrikli olmamasıyla kendimi arabamla beraber inanılmaz dışlanmış hissettim de, içimi bari dökeyim dedim köşeme.

Nerkiz Şahin