Nerkiz Şahin

Dünyanın her bir yerinde karmaşık yaşanırken kafamızın içinin çok da rahat olmasını bekleyemeyiz bence.

Haliyle ben de epey bir zamandır karışık kafayla bir türlü yazmaya odaklanamadım. Dünyadaki kargaşa ve benim yaşadıklarım kıyaslanamaz biliyorum, fakat herkes kendi dünyasına odaklı sonuçta. Nihayet elime kalemi alıp beynimi yönlendirmeye çalışarak bir şeyler yazmasını sağladım. Kırgınlıklar, kızgınlıklar, yoğunluklar ve sorumluluklar derken ayıklamaya karar verdim duygularımı.

Bir tarafta birikmiş duygular var ve kolay kolay kendini deşifre ettirmiyor. Diğer yandan bir şey yokmuş gibi davranmakta artık çözüm değil. Yine bir sağlık olsun kelimesi mırıldandı içim, eh işte sağlık olmadan da olmuyor. Yeni yıl ne güzel geçmişti halbuki. Kutlama vesaire yoktu, sakin sessiz evde geçti, yorucu değildi. Uzun süredir öyle bir dinlenmeye hasrettim sanki. Hele de insanlar yorunca, uzaklaşıp dinlenmek iyi geliyor. Onca olumsuzluklar varken çıkıp ortaya yoktan şeyleri dert haline getirenler yordu aslında, biliyorum nerden geldiğini yorgunluğumun. Radikal kararlar ve duruş gerektiriyor çözmek için.

Çok şans tanıyan tarafımı da kırıyor bu tarz davranışlarım. Ama elimde de değil, artık kendimi frenleme gibi bir lüksüm de kalmadı. Kabuğuma çekilme huyumdan da vaz geçmem gerekiyor aynı zamanda. Bir şey yokmuş gibi davranmak istemiyorum ama günlük hayat bekliyor ve her gün yeniden kalkıp dünya ve kendimizle yüzleşmek zorundayız.

Yazmak iç dünyama açılan kapı gibi bende. Yazınca bir şekilde rahatlığa kavuşuyor kafam. İlk adımı, yani ilk kelimeyi yazmak ise o kadar kolay olmuyor tabii ki.

Dediğim gibi uzun süredir bastırıyorum hislerimi.

Belki de kapıyı çok aralayınca yine boğulurum korkusudur engel olan.

Dış dünya dan kaçacak bir sakin iç dünya lazım da, onu da yaratmak öyle kolay değil.

Neyse bunları bile yazmam, tek tek ayıklamaya ve yüzleşmeye hazırım demektir belki de.

Artık olduğunca sağlık olsun demek gerek bu günlerde.