8 Gönüllü Anne Derneğinden Kadına Şiddete Tepki.

Yazan Sevim Unal

Kadına şiddetin arttığı günümüzde Özgecan Aslan’a yapılan hunharca saldırı bardağı taşıran son damla oldu. 8 Gönüllü anne derneğini oluşturmuş olan 8 kadın buna tepkileriyle hayır dediler.

• Ayten Kapılar: Ben bir anneyim. Oğul verdim, kızım anne oldu. Sevgi verdim, sevgi aldım. Yüreğim nefrete kitli. Oğlumu saklarım bir  gözbebeğimde ve diğerinde kızımı. Yüreğimdedir  beni çoğaltan. Toprak kanla sulanmaz. Kadın sarıp sarmalayan, eş bir dağdır ve toprak kan ile sulanmaz.
• Sevim Çatal: Çok küçüktüm. Denizi taşıdım gözlerimde. Saçlarımda güneşlerle kırlarda koşardım. Çok uzak şimdi o anılar. Çabuk büyüdüm. Anne oldum. Oğullar verdim, kızlarım yürek oldu bana. Eline diken batsa yavrumun içim çığlık atar. Çok gençtim, belki de çok küçüktüm. Onlarla büyüdüm. Eş bir dağdır. Kadın kutsal olandır ve toprak kanla sulanmaz.
• Meryem Arikan: Kırlarda büyüdüm. Dağ rüzgarları çarptı yüzüme. İlk o zaman anladım.’Hayat zor’ diye düşündüm. Büyümek istemedim ve çocukluğumu sakladım içime. Kimse görmedi onu.  Kır çiçekleri asılı kaldı saçlarımda. Çoğaldım. Başak başak oldum. Yeşil gözlü kızlar büyüttüm. Dağım yoktu. Yalnızlığa yaslandım. Kadın güçlü olandır fakat toprak kanla sulanmaz.
• Naciye Dumanoğlu: İsyankar değildim. Biraz sevgi istedim, karşılığında hayatımı sundum. Anlaşılmadı. Sevgim acıya döndü. Affedici olmak istedim, şanslar verdim. Gözlerimin derinliklerine hiç bakılmadı. Bana dağ olamak düştü. Kendi dağıma yaslandım. Piştim acılardan, tecrübelerimle oluştum ben. ‘Kadınsın’ dedim. O zaman savrulmak yok. Köklerimi saldım toprağa. Toprak kanla sulanmaz.
• Sevim Ünal: Kadın’ diye düşündüm. Yarım bir yüz geldi gözümün önüne. Hiç kendi olamamış. Öldürülmüş, itilmiş, kakılmış, oluşmadan evlendirilmiş. Tüm acıların oluşturduğu bir beden geldi gözümün önüne. Şanslı olanlar vardı. Ya olamayanlar?  ‘Kadın; bir toprak kadar kutsal, üreten, koruyan, oğulları var eden sevgiyi çoğaltandır. Sevginin olmadığı yerde nefret barınır. Toprak çöle döner, oğul vermez, hayat yeşermez. Bunu bilmez mi oğullar? Büyüyüp baba, amca, dayı,dede olanlar bilmezler mi sevgiye saldırının kendi sonları olacağını? Yer yüzüne sığdıramadığınız  kız kardeşiniz,yengeniz, nineniz, halanız, teyzeniz, anneniz. Ben bir kadınım. Toprak kadar kutsal, taş kadar sağlam. Toprak kanla sulanmaz.
• Zülbiye Ayaz: ‘Kadın’ diye düşündüm. O ilkin bir çocuktu. Ne verildi ona? Pek ihtimal yok ama belki sevgi, şefkat,ilgi.  Peki şans verildi mi? Eğitim şansı, kendi olma şansı, birey olma şansı? Seçenek sunuldu mu, evlenmeme seçeneği, çocuk yapmama şansı, dövülmeme şansı,horlanmama şansı, cinsel obje olarak görülmeme şansı? Saygı gösterildi mi, mini giydi, uzun giydi, kısa giydi, açık giydi, kapalı giydi, baş örttü, baş açtı, yalnız gezdi, gece gezdi, fikrini söyledi, seçeneğini sundu? Anne oldum. Iki oğul verdim. Iki güzel oğul, iki sevgi dolu göz ile bakan oğul. Eş ise bir güneştir eve doğan. Karanlığı getiren değil, kovandır. Kadın değerdir ve toprak kanla sulanmaz.
• Döne Sönmez: Önce göçle sürüklendik, hiç bilmediğimiz yerlerdi. Annem’e baktım. Başka bir ülkenin rengindeydi teni, elleri, bakışları, dili. Babam korkmayalım diye sarmaladı bizi. Elleriyle geleceğimizi kopardı. Ona yaslandık, büyüdük. Annem’in güvenli sesiyle girdik eşikten. Öptü bizi yanaklarımızdan. Saçlarımızı ördü, önlüklerimizi ilikledi. Kendi dilinde uğurladı bizi okula. Okul başka bir ülkeydi. Öğretmenimizin sarı saçları sarardı bizi. Dili farklıydı. Hep yabancıydım, hep yerliydim. Annemin ülkesini özlerdim yinede. Orda durumlar farklıydı. Özgecan’ı  kopardılar  toprağın yüreğinden ve karanlıklara gömdüler. Ürktüm, erteledim özlemimi. Annemin gözleri acılardan bahsediyordu. Bulutlar sardı gök yüzünü. Ben de bir kadınım. Saçlarıma dokunan elleri bahar taşıyan oğullar verdim. ‘Kadın’ dedi eşim. Oğlumun gözlerinin derinliklerine dalarak ‘Kutsaldır’. ‘Sen’ dedim oğluma ‘kadına dünyaya bakar gibi bak’  Toprak kanla sulanmaz.....