Okullar kapanıyor.
Yavrularımız haketikleri tatile çıkıyorlar.
İlk ve orta dereceli okullarda sınavlar bitti, sonuçlar bekleniyor.
Yüksek öğretimdekiler ise uzatmaları oynuyorlar..
Eğer milliler gibiyseler son dakikaya kadar iyi çalışsınlar...
Bakın son saniyede bile neler olabiliyor.
Sonuç ne olursa olsun, moraleri bozmayalım.
İnsan hayatında 1-2 yıl kayıp, kayıp sayılmamalı bence.
Fakat yinede sene kaybedilmese daha da hoş olur değil mi ?
Gençlere bir hatıramı anlatmak isterdim; örnek olması için :
Öğrencilik yıllarımızda, ODTU'den , Ali İmre Usseli isminde bir prof'umuz vardı.
Hoca'da 2 m en, 2m boy , tartsan sağlam 130 kg dev gibi bir adam.
Fizik profesörü.
Okula servisle gelirmiş hergün, öğrencilerle beraber.
Bir sabah yine otobüste, tıklım tıklım dolu otobüs.
Bir kız öğrenci binmeye çalışır, ama çok zor.
Öğrenci bırakmaz yapışır kapıya, ayagının ucu ancak basmaktadır.
Vazgecmez asla, inatla, ayagının ucunda basarak, kapının eşiğinde km'lerce gider..
En sonunda kapının içine girebilir ve kapı kapanır.
Hoca bizlere hikayeyi anlatarak "bu çocuk kimdir, neyin nesidir bilemem ama büyük adam olacağı kesin" demişti...
Mücadeleci, azimli, kararlı...pasif değil.
Tuttuğunu koparacak biri.
Sizlerde öyle olmaya çalışın.
Hedefe kilitlenin, hiçbirşey engel olamasın size.
İçinde olduğunuz an zor olabilir o an için ;
Fakat ileride şartlar sizin yüzünüze gülebilir unutmayın.
Öyleyse yılmak, yıkılmak yok...
Son dakikalarda neler olmuyor ki..!
Yolunuz açık, puanlarınız bol olsun.